Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Oriamu pisulina, Ghetonia



Όταν ο χρόνος δεν αρκεί να σβήσει έναν πολιτισμό... Όταν η συνείδηση καταγωγής διατηρείται αναλλοίωτη στο πέρασμα δυόμιση  χιλιάδων χρόνων... Όταν η γλώσσα "κρατάει" ακόμα εκεί που δεν υπάρχει καμία κρατική παρέμβαση (ελληνική), λόγω ανικανότητας και αδιαφορίας  (εμείς (αυτοί που κυβέρνησαν αυτό τον τόπο),  εδώ,  είχαμε να ασχοληθούμε με χοντρές κονόμες, με τους πάμφτωχους ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας θα τρώγαμε το χρόνο μας?
Εδώ φτάσαμε ακόμη μια φορά, αυτή η πατρίδα των "νοικοκυραίων" και των "ορθώς σκεπτόμενων" να διώχνει τα παιδιά της.. Ως τι να μας απασχολήσουν οι από καιρό φευγάτοι? Ξένοι σε τόπο άλλο, όταν πολλοί από μας είμαστε στον τόπο μας ξένοι...
Ένα τραγούδι από το γνωστότερο ίσως ελληνόφωνο συγκρότημα της Κάτω Ιταλίας. Οι Ghetonia, στο τραγούδι Oriamu pisulina από το δίσκο Terra e sale.

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Στην Αμερική, Σωκράτης Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο σαν φάρσα... Καμιά φορά όμως μπορεί να είναι και τραγωδία.. Η μετανάστευση ήταν στα χρόνια της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδας μια πληγή διαρκείας. Αρχές του προηγούμενου αιώνα το όνειρο είχε όνομα : Αμερική. Μετά τον εμφύλιο το έλεγαν Γερμανία , Αυστραλία. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των περιόδων, η φυγή από μια χώρα και πολιτικά συστήματα που δεν μπορούσαν να "θρέψουν" το λαό της, σε χώρες ανεπτυγμένες, όπου κάνοντας οικονομίες, οι μετανάστες έστελναν λεφτά στην πατρίδα.
Η ποιοτική διαφορα της σύγχρονης φυγής είναι τεράστια.. Όσοι φεύγουν το μόνο που ελπίζουν είναι να μπορέσουν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή...Μια δουλειά , ένα μισθό για τα προς το ζειν, αυτά που η ρημαγμένη  και λεηλατημένη πατρίδα τους από ένα σύστημα πολιτικοοικονομικής διαπλοκής, δεν μπορεί πια να προσφέρει ούτε στο ελάχιστο. Έχοντας καταντήσει ένας απέραντος ερειπιώνας, μια έρημος στην Ευρώπη, (ξανα)διώχνει τα παιδιά της.. Όπως τότε.. Στην Αμερική, ένα τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου από το δίσκο του "Διάφανος", με τον Σωκράτη Μάλαμα...
I believe in America......

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Τζίμης Πανούσης, Οι εκλογές

Στα τέλη της δεκαετίας του '70 στην Ιταλία οι Ερυθρές Ταξιαρχίες οδεύουν προς την διάλυσή τους , που τελικά έγινε περίπου το '82-'83 , μετά την απαγωγή ενός Αμερικανού στρατηγού του ΝΑΤΟ. Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα γεννιούνται από τον Τζίμη Πανούση και την παρέα του οι Μουσικές Ταξιαρχίες. Στη διαδρομή αυτή των τριάντα φεύγα χρόνων ο Τζιμάκος παραμένει πάντα καυστικός και επίκαιρος , είτε συμφωνεί κανείς μαζί του, είτε όχι. Κάτι θα ξέρει επ' αυτού και ο "ακατονόμαστος"... Ένα τραγούδι από το δίσκο  "μουσικές ταξιαρχίες (1982)"